A kvartaði yfir niðurstöðu Persónuverndar um að lögreglu væri heimilt að varðveita skýrslu um umferðarslys sem hann átti aðild að í tíu ár frá því að slysið varð.
Umboðsmaður Alþingis lauk athugun sinni á málinu með bréfi, dags. 29. september 2011, með vísan til 1. mgr. 10. gr. laga nr. 85/1997.
Umboðsmaður taldi ekki ástæðu til að gera athugasemdir við þá afstöðu sem virtist felast í svarbréfi stjórnar stofnunarinnar til A, þ.e. að lögreglu væri almennt heimilt að skrá og varðveita í skýrslu upplýsingar um umferðarslys sem kæmi til hennar kasta. Umboðsmaður taldi ekki heldur ástæðu til að gera athugasemd við að Persónuvernd hefði byggt afstöðu sína til erindisins á 1. mgr. 26. gr. laga nr. 77/2000, þar sem fram kemur að persónuupplýsingum skuli eyða þegar ekki er lengur málefnaleg ástæða til að varðveita þær. Enn fremur taldi hann sig ekki hafa forsendur til að gera athugasemdir við það mat Persónuverndar að málefnalegar ástæður væru fyrir varðveislu umræddrar lögregluskýrslu, fyrst hjá lögreglu og síðar á Þjóðskjalasafni Íslands. Umboðsmaður taldi því ekki tilefni til nánari athugunar á erindi A en benti honum á að hann gæti freistað þess að leita afstöðu lögreglustjóra til þess hvort réttlætanlegt teldist að banna notkun skýrslunnar, s.s. með aðgangstakmörkunum. Fengi hann afsvar gæti hann freistað þess að leita til Persónuverndar á ný á grundvelli 3. mgr. 26. gr. laga nr. 77/2000 en teldi hann sig beittan rangsleitni af fenginni niðurstöðu stofnunarinnar þar að lútandi gæti hann leitað til sín á ný með sérstaka kvörtun.