Börn. Skilyrði þess að kvörtun verði tekin til meðferðar.

(Mál nr. 11520/2022)

Kvartað var yfir því að tilgreint ákvæði í málsmeðferðarreglum Barnaverndar Reykjavíkur stangaðist á við ákvæði barnaverndarlaga.

Kvörtunin laut hvorki að ákvörðun, athöfn eða athafnaleysi stjórnvalds sem snerti beinlínis hagsmuni viðkomandi eða réttindi umfram aðra og því ekki skilyrði til að umboðsmaður fjallað um hana. Umboðsmaður benti þó á að ekki yrði annað ráðið en téð ákvæði málsmeðferðarreglnanna samræmdust því sem kveðið væri á um í barnaverndarlögum.

   

Umboðsmaður lauk málinu með bréfi, dags. 14. febrúar 2022, sem hljóðar svo:

   

  

Vísað er til kvörtunar yðar 27. janúar sl. yfir því að tilgreint ákvæði í málsmeðferðar­reglum Barnaverndar Reykjavíkur stangist á við ákvæði barnaverndarlaga nr. 80/2002.

Samkvæmt 2. mgr. 4. gr. laga nr. 85/1997, um umboðsmann Alþingis, getur hver sá sem telur sig hafa verið beittan rangsleitni af hálfu einhvers þess aðila, sem starfssvið umboðsmanns tekur til samkvæmt 1. og 2. mgr. 3. gr. laganna, kvartað af því tilefni til hans. Í þessu ákvæði felst að til þess að kvörtun verði borin fram við umboðsmann Alþingis þarf að liggja fyrir ákveðin ákvörðun, athöfn eða athafnaleysi stjórnvalds sem beinist sérstaklega að þeim sem leggur fram kvörtun eða snertir beinlínis hagsmuni hans eða réttindi umfram aðra. Kvörtun af hálfu aðila sem ekki sýnir fram á að brot geti beinlínis snert hagsmuni hans eða réttindi getur þó vakið athygli umboðsmanns á vandamáli. Er honum þá heimilt að taka upp mál að eigin frumkvæði, sbr. 5. gr. laga nr. 85/1997.

Af kvörtun yðar verður ekki ráðið að hún snerti hagsmuni yðar eða réttindi umfram aðra. Eru því ekki uppfyllt skilyrði 2. mgr. 4. gr. laga nr. 85/1997 til að kvörtun yðar verði tekin til frekari meðferðar. Þá tel ég ekki ástæðu til að fjalla nánar um kvörtunarefni yðar á grundvelli 5. gr. sömu laga, enda er beinlínis kveðið á um það í 1. mgr. 31. gr. barnaverndarlaga að þurfi að vinda bráðan bug að ráðstöfun sem heyrir undir barnaverndarnefnd geti formaður hennar eða starfsmaður í umboði hans, án undangenginnar málsmeðferðar samkvæmt VIII. kafla laganna, framkvæmt hana. Það verður því ekki annað ráðið en að téð ákvæði málsmeðferðarreglnanna samræmist því sem kveðið er á um í barnaverndarlögum.

Með hliðsjón af framangreindu lýk ég athugun minni á kvörtun yðar með vísan til 1. mgr. 10. gr. laga nr. 85/1997.