Kvartað var yfir því að Samgöngustofa hefði hafnað eða myndi hafna skráningu tilgreindra ökutækja sem viðkomandi flytti til landsins.
Ekki varð annað ráðið en málið væri enn til vinnslu hjá Samgöngustofu og afstaða hennar til kvörtunarefnisins því ekki ljós að öllu leyti. Þá mætti skjóta niðurstöðu hennar til innviðaráðherra þegar þar að kæmi. Ekki voru því skilyrði til að umboðsmaður fjallaði um erindið að svo stöddu.
Umboðsmaður lauk málinu með bréfi, dags. 29. mars 2022, sem hljóðar svo:
Vísað er til kvörtunar yðar 9. febrúar sl. yfir því að Samgöngustofa hafi hafnað eða muni fyrirsjáanlega hafna skráningu nánar tilgreindra ökutækja sem þér hafið flutt til landsins.
Samkvæmt 3. mgr. 6. gr. laga nr. 85/1997, um umboðsmann Alþingis, er gert ráð fyrir að umboðsmaður hafi ekki afskipti af máli fyrr en stjórnvöld, þ.m.t. æðra stjórnvald þegar það á við, hafa lokið umfjöllun sinni um málið. Ákvæði þetta er byggt á því sjónarmiði að stjórnvöld skuli fá tækifæri til að leiðrétta ákvarðanir, sem hugsanlega eru rangar, áður en leitað er til aðila utan stjórnkerfis þeirra með kvörtun. Það leiðir af framangreindu að kvörtun til umboðsmanns þarf að jafnaði að beinast að tiltekinni úrlausn eða háttsemi stjórnvalds og þær kæruleiðir, sem kunna að vera tiltækar innan stjórnsýslunnar, þurfa að hafa verið nýttar. Þegar um er að ræða athugasemdir um tiltekna starfshætti eða verklag stjórnvalda hefur verið talið rétt að slíkar athugasemdir hafi verið bornar undir hlutaðeigandi stjórnvald, og eftir atvikum það stjórnvald sem fer með yfirstjórn þess, áður en ágreiningur vegna þess kemur til umfjöllunar af hálfu umboðsmanns.
Af kvörtun yðar verður ekki annað ráðið en að þér hafið leitað til Samgöngustofu vegna skráningar ökutækja yðar, málið sé enn til vinnslu hjá stofnuninni og afstaða hennar til kvörtunarefnisins liggi því ekki að öllu leyti fyrir. Rétt er þá að benda yður á að stofnunin heyrir undir yfirstjórn innviðaráðherra, sbr. 1. mgr. 1. gr. laga nr. 119/2012, um Samgöngustofu, stjórnsýslustofnun samgöngumála, og 2. tölulið 7. gr. forsetaúrskurðar nr. 6/2022, um skiptingu stjórnarmálefna milli ráðuneyta í Stjórnarráði Íslands, og stjórnvaldsákvarðanir stofnunarinnar eru kæranlegar til ráðherrans, sbr. 1. mgr. 18. gr. laga nr. 119/2012. Með vísan til þessa tel ég að svo stöddu ekki fullnægt skilyrði 3. mgr. 6. gr. laga nr. 85/1997 til að taka kvörtun yðar til meðferðar.
Með vísan til þess sem að framan er rakið lýk ég umfjöllun minni um kvörtun yðar, sbr. 1. mgr. 10. gr. laga nr. 85/1997. Ef þér teljið yður enn beittan rangsleitni að fenginni afstöðu stofnunarinnar, og eftir atvikum ráðuneytisins, getið þér leitað til mín á ný með sérstaka kvörtun þar að lútandi.