Almannatryggingar. Skilyrði þess að kvörtun verði tekin til meðferðar.

(Mál nr. 11798/2022)

Kvartað var yfir afstöðu Tryggingastofnunar til lífeyrisréttinda vegna búsetu erlendis.

Þar sem erindið hafði ekki verið borið upp við úrskurðarnefnd velferðarmála voru ekki skilyrði til að umboðsmaður fjallaði um kvörtunina að svo stöddu.

 

Umboðsmaður lauk málinu með bréfi, dags. 25. ágúst 2022, sem hljóðar svo:

 

Vísað er til kvörtunar yðar 8. ágúst sl. yfir afstöðu Trygginga­stofnunar um lífeyrisréttindi yðar vegna búsetu erlendis.

Í 13. gr. laga nr. 100/2007, um almannatryggingar, kemur fram að rísi ágreiningur um grundvöll, skilyrði eða fjárhæð bóta eða greiðslna samkvæmt lögunum kveði úrskurðarnefnd velferðarmála upp úrskurð í málinu. Sama gildi um ágreining um endurkröfurétt, ofgreiðslur og innheimtu þeirra, sbr. 55. gr. laganna. Ástæða þess að athygli yðar er vakin á þessu er sú að í 3. mgr. 6. gr. laga nr. 85/1997, um umboðsmann Alþingis, er kveðið á um að megi skjóta máli til æðra stjórnvalds sé ekki unnt að kvarta til umboðsmanns fyrr en það hefur fellt úrskurð sinn í málinu. Þar sem ekki liggur fyrir að þér hafið skotið ágreiningi yðar við Tryggingastofnun til úrskurðarnefndar velferðarmála eru ekki skilyrði að lögum til að taka kvörtun yðar til frekari meðferðar að svo stöddu.

Með vísan til framangreinds lýk ég umfjöllun minni um kvörtun yðar, sbr. 1. mgr. 10. gr. laga nr. 85/1997. Farið þér þá leið að bera erindi yðar undir úrskurðarnefnd velferðarmála og teljið yður beitta rangsleitni að fenginni niðurstöðu hennar getið þér leitað til umboðsmanns á ný með kvörtun þar að lútandi.