Kvartað var yfir ákvörðun Bílastæðasjóðs Reykjavíkur um álagningu stöðubrotsgjalda á bifreiðar starfsfólks tiltekins vinnustaðar á lóð sem væri í eigu vinnuveitandans.
Ekki varð ráðið að nokkur starfsmaður hefði veitt viðkomandi eða vinnuveitandanum umboð til þess að fara með mál sín og því ekki skilyrði til að umboðsmaður fjallaði frekar um kvörtunina. Með fullnægjandi umboði mætti bera erindið upp aftur að því tilskildu að áður hefði verið leitað leiðréttingar á álagningu hjá Bílastæðasjóði og afstaða hans lægi þannig fyrir.
Umboðsmaður lauk málinu með bréfi 6. október 2023.
Vísað er til kvörtunar yðar 2. október sl. fyrir hönd A er lýtur að ákvörðun Bílastæðasjóðs Reykjavíkur um álagningu stöðubrotsgjalda sem munu hafa verið lögð á bifreiðar starfsmanna A við [...], en samkvæmt kvörtuninni er lóðin í eigu A. Í kvörtuninni eru gerðar margþættar athugasemdir við álagningu gjaldanna.
Í tilefni af kvörtuninni skal tekið fram að samkvæmt 2. mgr. 4. gr. laga nr. 85/1997, um umboðsmann Alþingis, getur hver sá sem telur sig hafa verið beittan rangsleitni af hálfu einhvers þess aðila, sem fellur undir ákvæði 1. eða 2. mgr. 3. gr. laganna, kvartað af því tilefni til umboðsmanns. Í þessu ákvæði felst að til þess að kvörtun verði borin fram við umboðsmann þarf að liggja fyrir ákvörðun, athöfn eða athafnaleysi stjórnvalds sem beinist sérstaklega að þeim sem leggur fram kvörtun eða snertir beinlínis hagsmuni hans eða réttindi umfram aðra. Samkvæmt þessu eru það að jafnaði aðeins þeir sem orðið hafa fyrir ætlaðri rangsleitni stjórnvalda sem kvartað geta til umboðsmanns yfir henni en ekki aðrir. Þá segir í 3. mgr. 6. gr. laganna að ekki sé unnt að leita til umboðsmanns, ef skjóta má máli til æðra stjórnvalds, fyrr en æðra stjórnvald hefur fellt úrskurð sinn í málinu. Að baki þessu ákvæði hvílir það sjónarmið að stjórnvöld skuli fá tækifæri til að leiðrétta eða bæta úr ágöllum sem kunna að hafa verið á fyrri afskiptum og ákvörðunum þeirra áður en leitað er til aðila utan stjórnkerfis þeirra með kvörtun.
Ástæða þess að framangreint er rakið er sú að þótt A sé eigandi umræddrar lóðar verður ekki annað ráðið en að téð stöðubrotsgjöld hafi verið lögð á bifreiðar einstakra starfsmanna A sem jafnframt hafi greitt þau, en á meðal þeirra gagna sem fylgdu kvörtuninni eru samskipti tiltekins starfsmanns við Bílastæðasjóð. Þá verður ekki ráðið af kvörtuninni að sá starfsmaður eða aðrir hafi veitt A eða yður umboð til þess að fara með mál þeirra og þar með leggja fram kvörtun fyrir þeirra hönd til umboðsmanns. Loks liggur ekkert fyrir um hvort aðrir starfsmenn A hafi óskað eftir leiðréttingu á álagninu gjalda, og ef svo er, hvernig Bílastæðasjóður hefur afgreitt þær beiðnir. Brestur því lagaskilyrði til þess að ég geti tekið kvörtun yðar til frekari meðferðar. Ég tek þó fram að einstakir starfsmenn A, eða þér fyrir þeirra hönd að fengu fullnægjandi umboði þess efnis, geta leitað til mín á nýjan leik með kvörtun þar að lútandi, að því tilskildu að áður hafi verið leitað leiðréttingar á álagningu gjaldsins hjá Bílastæðasjóði og afstaða hans liggi fyrir í samræmi við 3. mgr. 6. gr. laga nr. 85/1997.
Með vísan til framangreinds lýk ég athugun minni á málinu, sbr. 1. mgr. 10. gr. laga nr. 85/1997.