21. janúar 2020

Reglur um öryggi á sundstöðum skal setja með réttum hætti

Ákveðnar starfsstéttir hafa fengið útgefin sérstök starfsréttindi t.d. eftir að hafa lokið ákveðnu námi. Almennt er gengið út frá því að slík réttindi eigi að heimila viðkomandi að sinna starfi í samræmi við réttindin. Í ýmsum tilvikum kann þó að reyna á að sérstakar reglur gildi t.d. um öryggi á þeim vinnustað þar sem viðkomandi þarf að sinna starfi sínu ef hann vill nýta starfsréttindin. Þá getur reynt á hvort fullnægjandi lagaheimild standi til að grípa inn í möguleika þess sem fengið hefur réttindin til að sinna starfinu.

Á þetta reyndi í máli þar sem íþróttakennari, sem m.a. kennir sund, kvartaði til umboðsmanns yfir viðbótarkröfum sem gerðar eru í reglugerð til menntunar sundkennara vegna öryggis þeirra sem sækja sund- og baðstaði.

Samkvæmt lögum hafa bæði umhverfis- og auðlindaráðuneytið og mennta- og menningarmálaráðuneytið heimild til að setja stjórnvalds­fyrir­­mæli um öryggi á sund- og baðstöðum. Fyrrnefnda ráðuneytið setti reglugerð um hollustuvernd á sund- og baðstöðum þar sem gerðar voru tilteknar kröfur til hæfni og endurmenntunar sundkennara. Umboðsmaður benti á að þær kröfur sem deilt var um í málinu fælu í reynd í sér viðbótar­kröfur til þess að menntaður kennari gæti nýtt réttindi sín til sund­kennslu í skólum. Ekki væri dregið í efa að það væri tilefni til að gæta að öryggi á sund- og baðstöðum en ef ætti að setja ákvæði í reglugerð sem gripu inn í viðurkennd starfsréttindi sundkennara þyrftu þær að uppfylla kröfur um lagaheimild og skýrleika hennar. Að áliti umboðsmanns hafði umhverfis- og auðlindaráðherra ekki fullnægjandi lagaheimild til að setja slík ákvæði í reglugerð.

Umboðsmaður mæltist til þess að umhverfis- og auðlinda­ráðuneytið tæki ákvæði reglu­gerðarinnar til endurskoðunar og þá með hliðsjón af þeim sjónarmiðum sem rakin væru í álitinu. Þá beindi hann því til mennta- og menningarmálaráðuneytisins og umhverfis- og auðlinda­ráðuneytisins að tryggja að þær reglur sem þau hefðu heimild til að setja um öryggiskröfur innan íþróttamannvirkja, þ.m.t. á sund­stöðum, væru settar af þar til bærum aðila og efni þeirra hefði full­nægjandi lagastoð. Jafnframt mæltist umboðsmaður til þess að ráðuneytin tækju framvegis mið af þeim sjónarmiðum sem fram kæmu í álitinu.

 

Álit umboðsmanns í máli nr. 10051/2018